Het is heel afgezaagd maar toch wel handig, daarom ben ik ook maar een waarbenjij.nu begonnen. Blogspot doet soms raar met foto's en is soms langzaam.
Drie keer raden naar de naam van de site....
Goed zo!
www.elsbethstoove.waarbenjij.nu
Zie jullie daar! (Er staat een nieuw bericht)
xxx
Thursday, October 18, 2007
Sunday, October 14, 2007
Bijna weg
Lieve allemaal,
Niet iedereen weet het al, maar morgenavond vertrek ik naar Sydney! Het is heel snel geregeld: ik wist het zelf ook pas zo'n drie weken geleden.
Gelukkig weet ik wel wat ik van Sydney kan verwachten, en dat is veel goeds. De timing is ook niet verkeerd, binnen twee dagen van de herfst naar de lente! Wat ook heel leuk is, is dat twee lieve vriendinnetjes van mij, Maartje en Elke, al in Sydney wonen en ik me dus zeker niet eenzaam hoef te voelen.
Bart blijft in Den Haag wonen en werken maar komt sowieso langs voor een vakantie. En heel misschien komt hij zelfs in Sydney stage lopen.
Omdat het zoveel leuker is dan tekst, hier nog wat plaatjes: Sydney vijf jaar geleden.
Niet iedereen weet het al, maar morgenavond vertrek ik naar Sydney! Het is heel snel geregeld: ik wist het zelf ook pas zo'n drie weken geleden.
Gelukkig weet ik wel wat ik van Sydney kan verwachten, en dat is veel goeds. De timing is ook niet verkeerd, binnen twee dagen van de herfst naar de lente! Wat ook heel leuk is, is dat twee lieve vriendinnetjes van mij, Maartje en Elke, al in Sydney wonen en ik me dus zeker niet eenzaam hoef te voelen.
Bart blijft in Den Haag wonen en werken maar komt sowieso langs voor een vakantie. En heel misschien komt hij zelfs in Sydney stage lopen.
Omdat het zoveel leuker is dan tekst, hier nog wat plaatjes: Sydney vijf jaar geleden.
Tot slot wil ik nog even zeggen dat ik de afgelopen week heel erg heb genoten van alle leuke afspraken, etentjes en drankjes, thanks!
Wordt vervolgd..
xx
Thursday, June 28, 2007
I'm back!
Eerst nog even een paar foto's.....
Terug op Nederlandse bodem in de Nederlandse kou en de Nederlandse regen, maar so far so good, ik vermaak me prima en kan nog wel even teren op de herinneringen aan de afgelopen 2 maanden.
Conclusies: blij dat ik gegaan ben; ik wil meer Spaans leren; Ik wil meer van Latijns Amerika zien; hitte is fijner dan kou; avocado's zijn lekker; een reisgids meenemen is toch wel aan te raden; van hockeyen na 2 maanden niks doen krijg je spierpijn; en tot slot: het Scheveningse strand is ook mooi!
Saturday, June 16, 2007
Foto's! Pacific coast Costa Rica
Hallo!
Hier wat nieuwe foto's, ze staan een beetje door elkaar maar zal even aangeven wat wat is. In ieder geval ben ik gevlucht uit Boquete, terug naar het strand! Goede keus.
Hier wat nieuwe foto's, ze staan een beetje door elkaar maar zal even aangeven wat wat is. In ieder geval ben ik gevlucht uit Boquete, terug naar het strand! Goede keus.
Ben nu in San José, en over een uur of twee ga ik weer op weg naar Bocas in Panama voor de laatste dagen zon zee strand. Niet slecht. Kreeg net een email met een quote (van Voltaire volgens de mail), waarnaar ik ook in Nederland maar wat vaker moet gaan leven:
Paradise is where I am
xxx
Wednesday, June 6, 2007
Met mijn hoofd in de wolken (helaas alleen letterlijk)
Niet alleen de stranden van Bocas waren leuk, ook de mensen en het uitgaan en gewoon de sfeer die er hangt hebben me allesbehalve verveeld. Het is dan ook eigenlijk niet zo heel erg gek dat de volgende bestemming een beetje tegenviel!
De reis van Bocas naar Boquete was interessant, op een goede manier. Ik kwam een Franse jongen tegen die al 8 jaar aan het reizen bleek te zijn. Zijn hele doen en laten ademde dat ook uit, en ik had hem ongeveer 30 geschat, maar nee hoor, hij was slechts zo’n 20 dagen ouder dan ik, ook 26 dus. Dit betekent inderdaad dat hij al vanaf zijn 18e aan het reizen is! Wow, it’s amazing! Ik vroeg of hij helemaal geen bezittingen thuis had (denk aan meubels o.i.d.), toen zei hij ‘oh ja hoor, ik heb wel wat kleren enzo bij mijn moeder liggen’. Hmmm, zo kan het dus ook! Zijn paspoort was gestolen en zijn noodpaspoort moet over een jaar verlengd worden in Frankrijk, maar hij had eigenlijk niet speciaal in de planning zitten om dan al (??) weer terug te komen.
Tsja, ik voelde me nogal een beginner vergeleken met dit figuur, maar goed, geeft niks. Het was in ieder geval erg verfrissend om met iemand te praten die er heel andere ideeën over het leven, carriere en geld op na houdt dan de gemiddelde persoon van mijn leeftijd in Nederland. Wij denken allemaal dat je veel moet werken om veel geld te kunnen verdienen om dan veel te kunnen reizen (maar is daar dan nog tijd voor?), maar kennelijk kan het ook anders. Something to think about.
Zoals gezegd valt Boquete dus een beetje tegen, en dat is een beetje een understatement. De voornaamste redenen zijn het feit dat ik de enige student hier ben, en het feit dat het k#tweer is en elke dag regent. De hele omgeving hier maakt me op slag depressief en ‘s avonds alleen in een groot huis slapen dat je niet kent…daar rust je niet echt van uit. Ik heb wel gezelschap van Pepe, de papegaai. Helaas begint hij om 6 uur ‘s ochtends te gillen, waardoor ik ook ontwaak. Nu ben ik erachter dat ik een doek over z’n kooi moet doen, dat zal ‘m leren.
De school zit best ver van het centrum, maar gelukkig zit daar een Canadees meisje, Andy, dat ik ken uit Bocas. Zij vind het hier ook niet echt leuk, dus nu kunnen we elkaar gezellig verder de put in praten. We zijn ook allebei compleet uitgeput hier, terwijl we op Bocas nooit moe werden. Volgens ons heeft het met de luchtdruk enzo te maken, zo lamlendig is gewoon niet normaal. De conclusie is echter wel gewoon heel duidelijk: het is weer tijd voor iets anders!
Ik had beloofd hier twee weken op de school te passen, maar dat gaat dus drastisch verkort worden. Alleen zijn en niks te doen hebben, dat komt me iets te bekend voor, daarvoor ben ik niet helemaal hierheen gekomen.
Mijn volgende bestemming is nog niet helemaal duidelijk. Ik wil uiteindelijk nog terug naar Bocas denk ik (al is dat niet echt handig), maar wil ook graag wat meer van Costa Rica zien. Andy en ik gaan sowieso donderdag naar San José, daar doen we de hele dag over. Daarna waarschijnlijk naar Montezuma of Mal Pais, in ieder geval naar een strand en de zon, dat beviel ons stukken beter dan deze cats and dogs, pijpestelen, etc.
Ondertussen denk ik ook regelmatig na over wat ik ga doen als ik terug ben in Nederland. Ik had natuurlijk gehoopt op een aha erlebnis, waarna ik precies zou weten wat me te doen staat. Helaas, het is nog niet gebeurd. Ik heb eigenlijk alleen maar nog sterker het gevoel gekregen dat ik me voorlopig echt nog niet kan settelen in Nederland met een ‘serieuze’ carrière en alles wat daarbij hoort (behalve het geld dan). Huizen kopen, auto erbij, 25 vakantiedagen alleen in overleg op te nemen….ik krijg er geen blij gevoel van. Van huizen kijken op Funda trouwens wel, vooral bij die met een tuin ga ik watertanden!
Maar anyway, wat betekent dit inzicht verder? Ik weet het nog niet. In ieder geval niet dat ik ook van plan ben 8 jaar te gaan reizen!
Geen foto’s deze keer, ik heb ze hier nog niet gemaakt, en ben het ook niet echt van plan. We blijven genieten van die van de blauwe zee in Bocas.
Hasta luego y muchos besos
Elsbeth xx
De reis van Bocas naar Boquete was interessant, op een goede manier. Ik kwam een Franse jongen tegen die al 8 jaar aan het reizen bleek te zijn. Zijn hele doen en laten ademde dat ook uit, en ik had hem ongeveer 30 geschat, maar nee hoor, hij was slechts zo’n 20 dagen ouder dan ik, ook 26 dus. Dit betekent inderdaad dat hij al vanaf zijn 18e aan het reizen is! Wow, it’s amazing! Ik vroeg of hij helemaal geen bezittingen thuis had (denk aan meubels o.i.d.), toen zei hij ‘oh ja hoor, ik heb wel wat kleren enzo bij mijn moeder liggen’. Hmmm, zo kan het dus ook! Zijn paspoort was gestolen en zijn noodpaspoort moet over een jaar verlengd worden in Frankrijk, maar hij had eigenlijk niet speciaal in de planning zitten om dan al (??) weer terug te komen.
Tsja, ik voelde me nogal een beginner vergeleken met dit figuur, maar goed, geeft niks. Het was in ieder geval erg verfrissend om met iemand te praten die er heel andere ideeën over het leven, carriere en geld op na houdt dan de gemiddelde persoon van mijn leeftijd in Nederland. Wij denken allemaal dat je veel moet werken om veel geld te kunnen verdienen om dan veel te kunnen reizen (maar is daar dan nog tijd voor?), maar kennelijk kan het ook anders. Something to think about.
Zoals gezegd valt Boquete dus een beetje tegen, en dat is een beetje een understatement. De voornaamste redenen zijn het feit dat ik de enige student hier ben, en het feit dat het k#tweer is en elke dag regent. De hele omgeving hier maakt me op slag depressief en ‘s avonds alleen in een groot huis slapen dat je niet kent…daar rust je niet echt van uit. Ik heb wel gezelschap van Pepe, de papegaai. Helaas begint hij om 6 uur ‘s ochtends te gillen, waardoor ik ook ontwaak. Nu ben ik erachter dat ik een doek over z’n kooi moet doen, dat zal ‘m leren.
De school zit best ver van het centrum, maar gelukkig zit daar een Canadees meisje, Andy, dat ik ken uit Bocas. Zij vind het hier ook niet echt leuk, dus nu kunnen we elkaar gezellig verder de put in praten. We zijn ook allebei compleet uitgeput hier, terwijl we op Bocas nooit moe werden. Volgens ons heeft het met de luchtdruk enzo te maken, zo lamlendig is gewoon niet normaal. De conclusie is echter wel gewoon heel duidelijk: het is weer tijd voor iets anders!
Ik had beloofd hier twee weken op de school te passen, maar dat gaat dus drastisch verkort worden. Alleen zijn en niks te doen hebben, dat komt me iets te bekend voor, daarvoor ben ik niet helemaal hierheen gekomen.
Mijn volgende bestemming is nog niet helemaal duidelijk. Ik wil uiteindelijk nog terug naar Bocas denk ik (al is dat niet echt handig), maar wil ook graag wat meer van Costa Rica zien. Andy en ik gaan sowieso donderdag naar San José, daar doen we de hele dag over. Daarna waarschijnlijk naar Montezuma of Mal Pais, in ieder geval naar een strand en de zon, dat beviel ons stukken beter dan deze cats and dogs, pijpestelen, etc.
Ondertussen denk ik ook regelmatig na over wat ik ga doen als ik terug ben in Nederland. Ik had natuurlijk gehoopt op een aha erlebnis, waarna ik precies zou weten wat me te doen staat. Helaas, het is nog niet gebeurd. Ik heb eigenlijk alleen maar nog sterker het gevoel gekregen dat ik me voorlopig echt nog niet kan settelen in Nederland met een ‘serieuze’ carrière en alles wat daarbij hoort (behalve het geld dan). Huizen kopen, auto erbij, 25 vakantiedagen alleen in overleg op te nemen….ik krijg er geen blij gevoel van. Van huizen kijken op Funda trouwens wel, vooral bij die met een tuin ga ik watertanden!
Maar anyway, wat betekent dit inzicht verder? Ik weet het nog niet. In ieder geval niet dat ik ook van plan ben 8 jaar te gaan reizen!
Geen foto’s deze keer, ik heb ze hier nog niet gemaakt, en ben het ook niet echt van plan. We blijven genieten van die van de blauwe zee in Bocas.
Hasta luego y muchos besos
Elsbeth xx
Thursday, May 31, 2007
Panamá!
Als je nog geen vakantie geboekt hebt kan ik je aanbevelen een ticket naar San José te kopen en door te reizen naar Panama, de foto´s spreken voor zich! (O.a. het eiland van de Amerikaanse expeditie Robinson)
Geen ideale locatie om Spaans te leren want iedereen praat Engels tegen je, heb mijn ene lesuurtje dan ook maar verplaatst naar volgende week, als ik weer in de bergen en regen zit. Ik ben wel van plan om mijn laatste dagen weer hier in Bocas door te brengen, veel relaxter kun je een reis niet beeindigen denk ik!
Ik hoop dat de temperatuur in Nl ook de goede kant op gaat, en dat alles goed met jullie is.
Later meer
xxxx
Wednesday, May 23, 2007
Ja daar ben ik weer!
Het is lastig om de dingen die ik hier doe en meemaak goed voor jullie te omschrijven zonder er een ellenlang verhaal met allerlei bij-uitleg van te maken, maar er zijn wel een paar leuke dingen te vertellen.
Inmiddels heb ik ook een paar middagen vrijwilligerswerk gedaan, op een basisschool in de Engelse les. Ok, ik heb geen ervaring met basisscholen behalve toen ik zelf klein was, maar wat we hier zien is echt niet normaal! Ten eerste is de organisatie superchaotisch, terwijl de school heel weinig leerlingen heeft. Het is een openbare school met weinig geld, dat verklaart natuurlijk wel veel. Maar wat er verder gebeurt! De kinderen hebben geloof ik nog nooit geleerd wat het concept onderwijs krijgen betekent, ze blijven niet zitten, lopen gewoon in en uit, schreeuwen, praten en slaan elkaar. Wat ik ook vreemd vind is dat sommige van de kleine meisjes zich aan het lichaam van de mannelijke docent hangen alsof het hun vader of vriend is, ze klemmen zich helemaal vast. Deze docent engels (van de andere docenten weet ik het niet) heeft vrij weinig gezag en het lijkt alsof hij niet zo goed weet waar hij mee bezig is. Hij weet ook niet goed wat hij van ons wil, en wij weten dus ook niet zo goed wat we moeten doen en of we wel nuttig zijn. De kinderen lijken ons ook een beetje te gebruiken als interessante nieuwe reden om niet op de les te letten! Wij willen wel regels instellen maar dat is ook zo lullig als de leraar zelf er ook nog bij is! Vandaag gaan we dan ook maar even een dagje niet, en we gaan met onze schoolmanager van de talenschool bespreken of het nog wel zin heeft zo. Sommige van de kinderen zijn trouwens wel heel schattig en het is echt zielig voor ze dat ze geen beter onderwijs krijgen.
Dat dus wat betreft het vrijwilligerswerk. Mijn eigen lessen gaan goed, ik had vorige week vier uur per dag groepsles (met twee andere meisjes), dat was wel leuk maar ook lang en vooral ook wel weer veel wachten omdat er steeds maar eentje aan de beurt is. Deze week heb ik twee uur privéles, vind ik zelf fijner. Mijn plan was om hierna nog maar twee uur per week groepsles te nemen, maar ik denk dat ik maar even investeer in nog wat privélessen, dan schiet ik tenminste echt op. Ik kan me verder wel prima redden, al zijn sommige mensen moeilijk te verstaan. Spaans uit Spanje wordt nog lastig, we hadden laatst Volver gehuurd en konden er niks van volgen, ze praten veel sneller dan hier!
Bij mijn gastfamilie is het gezellig, al zie ik ze niet eens heel erg veel. Vooral de oudste zoon is continu aan het werken (minstens drie dagen per week van 7u tot 22u) om zijn universiteit te betalen, nog eens wat anders! Verder hang ik wat rond met de andere mensen van school, doe ik vrijwilligerswerk en ga ik spinnen. Zaterdag ben ik met drie andere meisjes gaan raften, heel erg gaaf! Helaas was de mooiste rivier te hoog en dus te gevaarlijk, we moesten dus naar een iets minder mooie, maar ik vond het alsnog heel indrukwekkend. Alleen jammer van het Paul de Leeuw-Bob achtige helmpje dat je op moet...Leuk met onze 20 jarige gidsen over de rivier, gek hoor dat wat in Nederland nog echt jochies zouden zijn hier dan zoveel verantwoordelijkheid hebben. Ik weet wel dat hun favoriete moment het eind van de trips is, als de toeristen droge kleren aan moeten trekken terwijl er geen huis of kleedhokjes zijn ‘kom jongens, we laten ze even alleen, niet kijken’ en dan vervolgens niet eens doen alsof je de boot interessanter vind, haha.
Aanstaande zaterdag ga ik weg uit Turrialba en ga ik naar Bocas del Toro in Panama, aan zee. Het schijnt daar alleen ook nogal veel te regenen, dus veel strand zal het niet worden vrees ik.
Na een weekje in Bocas ga ik nog twee weken naar Boquete, ook in Panama. Daar ga ik op de talenschool zelf werken, handig want dan heb ik gratis onderdak. En dat is mooi meegenomen als je werkloos bent! Dat werken mis ik trouwens totaal niet (vreemd he...) en ik heb ook nog steeds geen idee wat ik wil doen als ik terug ben, maar dat zie ik dan gewoon wel! Gelukkig houdt Bart wel van werken ;-)
Zo lijkt het me wel weer even genoeg geweest, het is hier tenslotte niet eens zo heel anders, ik ervaar geen cultuurshock en kan niks vertellen over in rivieren voorbij drijvende lijken ofzo (schijnt in Azie normaal te zijn??). Gelukkig maar, want ik mag Nederland dan een beetje saai vinden, ik weet ook dat ik geen die-hard ontdekkingsreiziger ben. Een ander meisje dat hier was gaat nog zo’n tien maanden verder reizen door Latijns-Amerika, dat zou dus echt niks voor mij zijn, al klinkt het wel gaaf. Kortom, ik kom gewoon weer terug eind juni!
Volgende keer waarschijnlijk bericht uit Bocas. Ik heb echt al uren besteed aan klooien met foto’s maar het lukt steeds niet, jammer. Probeer het vanmiddag weer even met wat foto’s van rafting..
Tot gauw,
Xx
Elsbeth
Tot slot, mijn zeer van sport houdende gastbroers lopen vaak rond zonder t-shirt, dus speciaal voor Estela (ze zijn jong!) en anderen zal ik proberen wat foto’s te maken!
Het is lastig om de dingen die ik hier doe en meemaak goed voor jullie te omschrijven zonder er een ellenlang verhaal met allerlei bij-uitleg van te maken, maar er zijn wel een paar leuke dingen te vertellen.
Inmiddels heb ik ook een paar middagen vrijwilligerswerk gedaan, op een basisschool in de Engelse les. Ok, ik heb geen ervaring met basisscholen behalve toen ik zelf klein was, maar wat we hier zien is echt niet normaal! Ten eerste is de organisatie superchaotisch, terwijl de school heel weinig leerlingen heeft. Het is een openbare school met weinig geld, dat verklaart natuurlijk wel veel. Maar wat er verder gebeurt! De kinderen hebben geloof ik nog nooit geleerd wat het concept onderwijs krijgen betekent, ze blijven niet zitten, lopen gewoon in en uit, schreeuwen, praten en slaan elkaar. Wat ik ook vreemd vind is dat sommige van de kleine meisjes zich aan het lichaam van de mannelijke docent hangen alsof het hun vader of vriend is, ze klemmen zich helemaal vast. Deze docent engels (van de andere docenten weet ik het niet) heeft vrij weinig gezag en het lijkt alsof hij niet zo goed weet waar hij mee bezig is. Hij weet ook niet goed wat hij van ons wil, en wij weten dus ook niet zo goed wat we moeten doen en of we wel nuttig zijn. De kinderen lijken ons ook een beetje te gebruiken als interessante nieuwe reden om niet op de les te letten! Wij willen wel regels instellen maar dat is ook zo lullig als de leraar zelf er ook nog bij is! Vandaag gaan we dan ook maar even een dagje niet, en we gaan met onze schoolmanager van de talenschool bespreken of het nog wel zin heeft zo. Sommige van de kinderen zijn trouwens wel heel schattig en het is echt zielig voor ze dat ze geen beter onderwijs krijgen.
Dat dus wat betreft het vrijwilligerswerk. Mijn eigen lessen gaan goed, ik had vorige week vier uur per dag groepsles (met twee andere meisjes), dat was wel leuk maar ook lang en vooral ook wel weer veel wachten omdat er steeds maar eentje aan de beurt is. Deze week heb ik twee uur privéles, vind ik zelf fijner. Mijn plan was om hierna nog maar twee uur per week groepsles te nemen, maar ik denk dat ik maar even investeer in nog wat privélessen, dan schiet ik tenminste echt op. Ik kan me verder wel prima redden, al zijn sommige mensen moeilijk te verstaan. Spaans uit Spanje wordt nog lastig, we hadden laatst Volver gehuurd en konden er niks van volgen, ze praten veel sneller dan hier!
Bij mijn gastfamilie is het gezellig, al zie ik ze niet eens heel erg veel. Vooral de oudste zoon is continu aan het werken (minstens drie dagen per week van 7u tot 22u) om zijn universiteit te betalen, nog eens wat anders! Verder hang ik wat rond met de andere mensen van school, doe ik vrijwilligerswerk en ga ik spinnen. Zaterdag ben ik met drie andere meisjes gaan raften, heel erg gaaf! Helaas was de mooiste rivier te hoog en dus te gevaarlijk, we moesten dus naar een iets minder mooie, maar ik vond het alsnog heel indrukwekkend. Alleen jammer van het Paul de Leeuw-Bob achtige helmpje dat je op moet...Leuk met onze 20 jarige gidsen over de rivier, gek hoor dat wat in Nederland nog echt jochies zouden zijn hier dan zoveel verantwoordelijkheid hebben. Ik weet wel dat hun favoriete moment het eind van de trips is, als de toeristen droge kleren aan moeten trekken terwijl er geen huis of kleedhokjes zijn ‘kom jongens, we laten ze even alleen, niet kijken’ en dan vervolgens niet eens doen alsof je de boot interessanter vind, haha.
Aanstaande zaterdag ga ik weg uit Turrialba en ga ik naar Bocas del Toro in Panama, aan zee. Het schijnt daar alleen ook nogal veel te regenen, dus veel strand zal het niet worden vrees ik.
Na een weekje in Bocas ga ik nog twee weken naar Boquete, ook in Panama. Daar ga ik op de talenschool zelf werken, handig want dan heb ik gratis onderdak. En dat is mooi meegenomen als je werkloos bent! Dat werken mis ik trouwens totaal niet (vreemd he...) en ik heb ook nog steeds geen idee wat ik wil doen als ik terug ben, maar dat zie ik dan gewoon wel! Gelukkig houdt Bart wel van werken ;-)
Zo lijkt het me wel weer even genoeg geweest, het is hier tenslotte niet eens zo heel anders, ik ervaar geen cultuurshock en kan niks vertellen over in rivieren voorbij drijvende lijken ofzo (schijnt in Azie normaal te zijn??). Gelukkig maar, want ik mag Nederland dan een beetje saai vinden, ik weet ook dat ik geen die-hard ontdekkingsreiziger ben. Een ander meisje dat hier was gaat nog zo’n tien maanden verder reizen door Latijns-Amerika, dat zou dus echt niks voor mij zijn, al klinkt het wel gaaf. Kortom, ik kom gewoon weer terug eind juni!
Volgende keer waarschijnlijk bericht uit Bocas. Ik heb echt al uren besteed aan klooien met foto’s maar het lukt steeds niet, jammer. Probeer het vanmiddag weer even met wat foto’s van rafting..
Tot gauw,
Xx
Elsbeth
Tot slot, mijn zeer van sport houdende gastbroers lopen vaak rond zonder t-shirt, dus speciaal voor Estela (ze zijn jong!) en anderen zal ik proberen wat foto’s te maken!
Wednesday, May 16, 2007
Nieuws!
¡Hola!
Hoe is het ermee? Hier is alles prima, ik heb ook eigenlijk het idee dat ik al veel langer weg ben, Nederland lijkt ver.
Mijn vlucht naar San Jose was nogal een test voor een het humeur: gecanceld, mee op de vlucht van de vorige dag, twee uur in het vliegtuig zitten wachten op Schiphol, de beloofde personal tv¨s waren niet geladen en in San Jose dachten ze blijkbaar dat we niet meer zouden komen en was er geen trap. Maar ik hield me vrolijk en heb vrienden gemaakt met iedereen, behalve met de te brede (niet door spieren), snurkende persoon naast me.
Mijn hostel in San Jose was heel relaxt, en de stad zelf viel me ook heel erg mee, vrij modern en niet overal lelijk. Ik mocht meteen een voetbalwedstrijd tussen twee teams van hier op tv bekijken, maar dat was niet zo spectaculair, behalve dat het wel grappig was dat ze op het veld zoveel vochten.
Nu zit ik in Turrialba, een klein bergstadje. Mijn gastgezin is heel leuk, met twee zoons (van 21 en 26 ), de oudste is vooral aardig, de jongste houdt meer van slapen en Bob Marley dan van praten met het zoveelste gastzusje. Op de school ook allerlei leuke mensen, voornamelijk Nederlanders.
Turrialba is klein maar leuk, er is weinig armoede en het is vergeleken bij Maleisie een stuk minder vies. Maar het belangrijkste: de mensen zijn echt superaardig, iedereen gewoon. In San Jose trouwens ook. Vergeleken bij Spanje is het hier veel makkelijker om Spaans te praten, omdat de mensen veel meer geduld hebben en ook gewoon wat langzamer gaan praten. Ze vinden het juist superleuk dat je hun land komt bezoeken.
De omgeving is hier ontzettend mooi, zaterdag hebben we een volkaan beklommen en dan kom je ook nauwelijks andere toeristen tegen. Die vulkaan is trouwens al meer dan 100 jaar slapend maar sinds een paar weken weer actief. Echt gaaf om een rokende vulkaan te zien en te ruiken! (Geloof niet dat we hier gevaar lopen.)
Het weer is apart, heel warm en ’s ochtends goed, maar elke middag wordt het bewolkt en gaat het regenen, onweren en bliksemen. Maar omdat ik toch niet hoef te fietsen, en ook niet hoef te zwemmen, is het prima te doen.
O ja, dan nog even iets, het spaans, daarvoor ben ik hier tenslotte naar gekomen! Het gaat best redelijk, vooral zo’n gastgezin is wel goed voor mijn spaans, en ik probeer in de stad ook zoveel mogelijk te praten. Het is hier makkelijk te verstaan dan in Spanje, en mijn docentes zijn erg leuk lief en aardig. Het gaat dus zeker een heel stuk beter worden in m’n tijd hier.
Tot slot, gisteren heb ik een leuk alternatief van Bikram Yoga gevonden, spinning in Turrialba! Heel warm natuurlijk maar wel lachen met locals. Met een beetje mazzel kom ik dus ook nog heel sportief terug......
Ok, ik probeer wat foto’s erbij te doen maar tot nu toe wil dat allemaal niet zo lukken.
Ik vind het heel leuk om van jullie te horen, en ik hoop dat alles goed gaat in alle delen van de wereld waar jullie verblijven!
Tot gauw,
xx
Tuesday, May 8, 2007
Van hot naar her en weer naar hot
Hallo hallo,
Nog niet veel nieuws over avonturen in Costa Rica, ik ben namelijk nog gewoon thuis! Na een supervakantie op Curaçao (zie boven) heb ik de afgelopen twee dagen als een gek geprobeerd alles voor de volgende reis te regelen, en volgens mij is het aardig gelukt. Alleen nog wat laatste tas-inpak acties en dan kan ik gaan.
Nog even voor degenen die niet helemaal weten wat ik ga doen: ik ben eerst twee weken in Costa Rica en dan vier weken in Panama, voornamelijk om Spaans te leren bij de talenschool waarvan de website onderaan dit blog staat. Ik ben ook van plan om vrijwilligerswerk te gaan doen en natuurlijk veel van de omgeving te zien. Lekker vogels spotten!?? En vulkanen op banjeren enzo.
Maar genoeg voor nu, de verhalen komen wel als ze er zijn. Hou me ook op de hoogte van gebeurtenissen in Nederland. Ik weet het, geen nieuws is goed nieuws, maar flauw/leuk/onzinnig nieuws is nog beter nieuws!
Btw voordat jullie jaloers worden, in San José regent het nu ook!
Nou, hopelijk tot snel op deze blogspot!
xx
Subscribe to:
Posts (Atom)
Posts
