Ja daar ben ik weer!

Het is lastig om de dingen die ik hier doe en meemaak goed voor jullie te omschrijven zonder er een ellenlang verhaal met allerlei bij-uitleg van te maken, maar er zijn wel een paar leuke dingen te vertellen.

Inmiddels heb ik ook een paar middagen vrijwilligerswerk gedaan, op een basisschool in de Engelse les. Ok, ik heb geen ervaring met basisscholen behalve toen ik zelf klein was, maar wat we hier zien is echt niet normaal! Ten eerste is de organisatie superchaotisch, terwijl de school heel weinig leerlingen heeft. Het is een openbare school met weinig geld, dat verklaart natuurlijk wel veel. Maar wat er verder gebeurt! De kinderen hebben geloof ik nog nooit geleerd wat het concept onderwijs krijgen betekent, ze blijven niet zitten, lopen gewoon in en uit, schreeuwen, praten en slaan elkaar. Wat ik ook vreemd vind is dat sommige van de kleine meisjes zich aan het lichaam van de mannelijke docent hangen alsof het hun vader of vriend is, ze klemmen zich helemaal vast. Deze docent engels (van de andere docenten weet ik het niet) heeft vrij weinig gezag en het lijkt alsof hij niet zo goed weet waar hij mee bezig is. Hij weet ook niet goed wat hij van ons wil, en wij weten dus ook niet zo goed wat we moeten doen en of we wel nuttig zijn. De kinderen lijken ons ook een beetje te gebruiken als interessante nieuwe reden om niet op de les te letten! Wij willen wel regels instellen maar dat is ook zo lullig als de leraar zelf er ook nog bij is! Vandaag gaan we dan ook maar even een dagje niet, en we gaan met onze schoolmanager van de talenschool bespreken of het nog wel zin heeft zo. Sommige van de kinderen zijn trouwens wel heel schattig en het is echt zielig voor ze dat ze geen beter onderwijs krijgen.

Dat dus wat betreft het vrijwilligerswerk. Mijn eigen lessen gaan goed, ik had vorige week vier uur per dag groepsles (met twee andere meisjes), dat was wel leuk maar ook lang en vooral ook wel weer veel wachten omdat er steeds maar eentje aan de beurt is. Deze week heb ik twee uur privéles, vind ik zelf fijner. Mijn plan was om hierna nog maar twee uur per week groepsles te nemen, maar ik denk dat ik maar even investeer in nog wat privélessen, dan schiet ik tenminste echt op. Ik kan me verder wel prima redden, al zijn sommige mensen moeilijk te verstaan. Spaans uit Spanje wordt nog lastig, we hadden laatst Volver gehuurd en konden er niks van volgen, ze praten veel sneller dan hier!

Bij mijn gastfamilie is het gezellig, al zie ik ze niet eens heel erg veel. Vooral de oudste zoon is continu aan het werken (minstens drie dagen per week van 7u tot 22u) om zijn universiteit te betalen, nog eens wat anders! Verder hang ik wat rond met de andere mensen van school, doe ik vrijwilligerswerk en ga ik spinnen. Zaterdag ben ik met drie andere meisjes gaan raften, heel erg gaaf! Helaas was de mooiste rivier te hoog en dus te gevaarlijk, we moesten dus naar een iets minder mooie, maar ik vond het alsnog heel indrukwekkend. Alleen jammer van het Paul de Leeuw-Bob achtige helmpje dat je op moet...Leuk met onze 20 jarige gidsen over de rivier, gek hoor dat wat in Nederland nog echt jochies zouden zijn hier dan zoveel verantwoordelijkheid hebben. Ik weet wel dat hun favoriete moment het eind van de trips is, als de toeristen droge kleren aan moeten trekken terwijl er geen huis of kleedhokjes zijn ‘kom jongens, we laten ze even alleen, niet kijken’ en dan vervolgens niet eens doen alsof je de boot interessanter vind, haha.

Aanstaande zaterdag ga ik weg uit Turrialba en ga ik naar Bocas del Toro in Panama, aan zee. Het schijnt daar alleen ook nogal veel te regenen, dus veel strand zal het niet worden vrees ik.
Na een weekje in Bocas ga ik nog twee weken naar Boquete, ook in Panama. Daar ga ik op de talenschool zelf werken, handig want dan heb ik gratis onderdak. En dat is mooi meegenomen als je werkloos bent! Dat werken mis ik trouwens totaal niet (vreemd he...) en ik heb ook nog steeds geen idee wat ik wil doen als ik terug ben, maar dat zie ik dan gewoon wel! Gelukkig houdt Bart wel van werken ;-)

Zo lijkt het me wel weer even genoeg geweest, het is hier tenslotte niet eens zo heel anders, ik ervaar geen cultuurshock en kan niks vertellen over in rivieren voorbij drijvende lijken ofzo (schijnt in Azie normaal te zijn??). Gelukkig maar, want ik mag Nederland dan een beetje saai vinden, ik weet ook dat ik geen die-hard ontdekkingsreiziger ben. Een ander meisje dat hier was gaat nog zo’n tien maanden verder reizen door Latijns-Amerika, dat zou dus echt niks voor mij zijn, al klinkt het wel gaaf. Kortom, ik kom gewoon weer terug eind juni!

Volgende keer waarschijnlijk bericht uit Bocas. Ik heb echt al uren besteed aan klooien met foto’s maar het lukt steeds niet, jammer. Probeer het vanmiddag weer even met wat foto’s van rafting..

Tot gauw,
Xx
Elsbeth


Tot slot, mijn zeer van sport houdende gastbroers lopen vaak rond zonder t-shirt, dus speciaal voor Estela (ze zijn jong!) en anderen zal ik proberen wat foto’s te maken!